"Nie zmarnuj swojego życia" to najpopularniejszy hip-hopowy projekt profilaktyczny w kraju. Dwaj raperzy w ciągu sześciu lat odwiedzili ponad 400 000 uczniów w szkołach i ośrodkach. Jakie mają przemyślenia dotyczące polskiej młodzieży? Zapraszamy do krótkiego wywiadu z Łukaszem Bęsiem i Jonatanem Blankiem.

Tysiące poruszonych serc, tysiące kilometrów i...pożar auta. Od czerwca projekt profilaktyczny "Nie zmarnuj swojego życia" odwiedził 20 000 uczniów w 120 szkołach i placówkach wychowawczych w całej Polsce. Raperzy z zespołu Rymcerze prowadzili zajęcia bezpłatnie, ponieważ projekt jest współfinansowany ze środków Funduszu Sprawiedliwości, którego dysponentem jest Ministerstwo Sprawiedliwości. Jak pedagodzy reagują na profilaktyczny rap? Czy problemy młodzieży są takie same od morza do gór? Co najbardziej wzruszyło prowadzących? Przed Wami krótki wywiad z Bęsiem i DJ Yonasem podsumowujący tegoroczną edycję projektu.

Wcześniej czy później muzyka chrześcijańska wypłynie na duże stadiony. To tylko kwestia czasu. Publiczność chrześcijańska jest bardzo gorąca, spontaniczna, a koncerty chrześcijańskie świetnie by się sprawdziły na stadionach. Czy ja będę miał w tym udział... to nie ode mnie zależy.

Patrząc wstecz, widzę jak bardzo można zająć się niby ważnymi rzeczami, a stracić z oczu to, co najważniejsze. Dla mnie najważniejsze jest... nie użyję słowa misja... najważniejsze jest śpiewanie o Panu Bogu, dla Pana Boga.

Kabaret Mumio w składzie Jacek Borusiński i Darek Basiński wystąpili gościnnie obok Arki Noego na tegorocznym SOS'ie. Ich pojawienie się wzbudziło wśród niektórych wiele podejrzeń, dlatego postanowiłem zadać im kilka pytań. Ponieważ Darek się gdzieś "zawieruszył" wywiad przeprowadziłem tylko z Jackiem, który chętnie się rozdwoił:)

Bóg dał nam talent więc chcemy się nim podzielić.

Lubię, kiedy ludziom podoba się moja muzyka, dobrze się bawią, ale jeśli odchodzą i czują, że coś zmieniło się w ich życiu - to to jest właśnie to, co rusza mnie najbardziej. Ktoś kiedyś napisał do nas list: "Byłem na skraju odebrania sobie życia, ale usłyszałem piosenkę, słuchałem, jak ją śpiewasz i Bóg przemówił do mnie, wybawił mnie i uratował mi życie." To jest warte więcej niż miliony sprzedanych płyt.

Życie każdego powinno mieć jakiś cel. Wydaję mi się, że ten cel dopiero realizuje się wtedy, kiedy człowiek spełnia jakąś służbę. Ja nie widzę innych realiów.

Była kiedyś akcja, że Dominik wraz z ekipą poszedł na koncert, gdzie rzucili parę haseł, okrzyków, ogólnie mówiąc ekipa weszła i zbłaźniła się. Jest to idea "pozytywnego fermentu". Dominik tak to opisał w biuletynie. Ja podchwyciłem tę nazwę i zaproponowałem ją dla naszego składu i tak zostało...

Jezus jest dla mnie przyjacielem, adwokatem, uzdrowicielem. Taką osobą, która jest w 100% przyjacielem. Powiedzieć o kimś, że jest moim przyjacielem to dla mnie bardzo odpowiedzialne stwierdzenie. Dla mnie nie można być przyjacielem po 2 latach. Ja swoje przyjaźnie mam od kilkunastu lat i dłużej i jest to dla mnie niesamowite błogosławieństwo Boże...

Ja walczę o Niebo. Chciałbym się dostać do Nieba. Czy mi się to uda? Nie wiem, ale wierzę w Boże miłosierdzie i czekam na to, co się wydarzy...

Pojechałem tam z projektem misyjnym zorganizowanym przy współpracy z Salezjańskim Wolontariatem Misyjnym z Krakowa. Projekt ten opierał się na pomocy edukacyjnej w salezjańskiej szkole Don Bosco Youth Technical Institute w Lilongwe. Pracowałem z zespołem muzycznym Don Bosco Band, który tworzą byli uczniowie tej szkoły. Zespół ten ćwiczy, gra, odbywa próby i spotyka się przy tej właśnie szkole...

Proces nawracania trwa bardzo długo. Codziennie mam jakiś problem, jakiś upadek. Ale widzę, że odkąd Pan Bóg zaczął zajmować zupełnie inne miejsce w moim życiu, z dnia na dzień przemienia moją świadomość...

Gdzieś pod koniec zeszłego roku, podczas jednego z naszych małych "spotkań młodych" w Wadowicach Sylwek Szefer (red. nacz. magazynu "Jezus żyje!", członek Wspólnoty Emmanuel - przp. Ikah) zapytał mnie kogo by tu zaprosić na następne spotkanie... Odpowiedziałam bez wahania - Jakimowicza. Marcin przyjechał, poopowiadał różne ciekawe historie, trochę pośpiewał i tak się mu u nas spodobało, że postanowił przyjechać jeszcze raz...! No i przyjechał, a wtedy to ja postanowiłam dokładnie go przepytać... :)

Jeśli ktoś chce śpiewać o Bogu to niech śpiewa. Nie był bym za tym, żeby to wyrzucać z mediów, walczyć z tym, ale ważne jest, żeby to było autentyczne...

Ktoś nazwał tą muzykę reggae mistyczne. Fenomen Izaiasha być może polega właśnie na tym, że łączą się serca i wychodzi bardzo autentyczne pragnienie więzi z Panem Bogiem. To ludzi elektryzuje i oni się w tym potrafią odnajdywać, bo czują to samo, mają tego samego Boga Ojca...

Głosimy świadectwa, mówimy o swoim nawróceniu, rozdajemy Pisma święte. Mamy błogosławieństwo biskupa z naszej diecezji, który wspiera nas w tej posłudze. Współpracujemy też z innymi wspólnotami chrześcijańskimi oraz działamy ekumenicznie...

Potrzebuję akumulatora w postaci energii Ewangelii, żeby muzyka przeze mnie tworzona miała napęd...

Jesteśmy w kraju chrześcijańskim i generalnie 90% ludzi deklaruje, że jest katolikami, czyli każda muzyka stworzona w tym kraju jest w jakiś sposób chrześcijańska (śmiech). Ja bym tu nie rozgraniczał na chrześcijańską i niechrześcijańską...

I był taki moment, może 5-6 lat temu, kiedy zacząłem się osobiście nawracać, Bóg stawał się dla mnie coraz ważniejszy. To pragnienie grania przekształcało się powoli w pragnienie grania muzyki chrześcijańskiej, to było jeszcze wtedy kiedy nie istniały zespoły chrześcijańskie jak np. Tymoteusz. Mi na początku też nie udało się zebrać ludzi. Później miałam takie bardzo osobiste przeżycie. Na rekolekcjach z Dominikanami była modlitwa wstawiennicza. Ja prosiłem o jakieś tam intencje i nagle jeden z księży, który miał charyzmat poznania, powiedział takie proroctwo, że "masz grać, moc Boża będzie z Tobą"...

Śpiewanie o Panu Bogu? Jest to umacnianie w wierze. Gdy jakiś człowiek poprzez naszą ewangelizację poczuje się dotknięty Słowem Bożym to jest to najpiękniejsze. Jest to pewnego rodzaju misja. Kariera jest również ważna, ale dla mnie na dziś najważniejszą sprawą jest życie z Panem Bogiem. Wiem, że jestem na tej ziemi przelotnie...

Ja wtedy zostałam sama na polu bitwy. Grałam na gitarze, wtedy też sama z tą gitarą błąkałam się (śmiech) po różnych rozgłośniach radiowych, po różnych festiwalach i koncertach. Udało mi się w końcu spotkać przychylnych ludzi i stworzyć z nimi zespół...

Tę nazwę wymyślił Darek Malejonek i nikt właściwie nie wie, co to jest (śmiech). My to odczuwamy w ten sposób, że są to jacyś kompletnie przegrani, outsiderzy, chuligani, takie Zbylaki do niczego (śmiech)...

Pamiętam ten dzień... zaraz po szkole miałem wyjechać do Krakowa. Tak się złożyło, że w tych dniach odbywały się Targi Muzyka Chrześcijan. Przed wyjazdem sprawdzam, czy ktoś do mnie przypadkiem nie napisał. Przy okazji znalazłem program Targów. Piątek, 26.X.2001, godz. 20:00 - Frühstück. Po prostu nie mogło mnie tam nie być. Zdążyłem niemal w ostatniej chwili. Po koncercie udało mi się przepchać przez tłum fanek i umówić na wywiad...